امشب

ای آسمان زیبا امشب دلم گرفته

                           از های و هوی دنیا امشب دلم گرفته

                                               یک سینه غرق مستی دارد هوای باران

از این خراب رسوا امشب دلم گرفته

                    امشب خیال دارم تا صبح گریه کردن

                                                شرمنده‌ام خدایا امشب دلم گرفته

خون دل شکسته بر دیدگان تشنه

                        باید شود هویدا امشب دلم گرفته

                                                      ساقی عجب صفایی دارد پیاله تو

پر کن به جان مولا امشب دلم گرفته

                       گفتی خیال بس کن فرمایشت متین است

                                                    فردا به چشم اما امشب دلم گرفته

ساحل

 هنوزم تنهاترینم توی قصه زمونه        

                                                                                                       کاشکی رد پای عشقم روی جاده بمونه

             با صدای خشک و تشنه خوندم از موجای دریا  

                                                                                جون گرفت حس قشنگی ^ تو تن خشک درختا

                           بال پروازی نداشتم اما از پرنده خوندم    

                                                                                                  توی بازی صداقت همیشه برنده بودم

                                          همه جا طرح قفس بود که من از اسمون کشیدم

                                                                                                                                روی بال هر ترانه به ستاره ها رسیدم

                       به امید لحظه عشق^به امید روز پرواز         

                                                                                                   به امید اینکه بشکنه بغض هر اواز

پشت میله ها نباید یادمون بره پریدن 

                وا کنیم پنجره ها رو واسه اسمون دیدن

بارون

نمی خواهم بگویی دوستت دارم ... 

چون می گویی باران را هم دوست دارم

 اما وقتی زیر باران خسته می شوی از آن فرار می کنی...

می گویی آفتاب را دوست دارم

اما وقتی نور شدید آن تنت را می سوزاند

 از آن گریزان می شوی...

می گویی نسیم را دوست دارم ...

اما وقتی نسیم تبدیل به باد می شود

 از آن نیز متفر می شوی...

می خواهم مرا همچون قلبی که در سینه ات می تپد

 دوست داشته باشی

چون نمی توانی از آن گریزان باشی

اشک

چه زبانی صادقتر وزلالتر و بی ریاتر از زبانی که کلماتش ، نه
لفظ است ونه خط .اشک است وهر عبارتش نامه ای ، ضجه ی دردی ،فریاد عاشقانه ی شوقی؟ مگر نه اشک زیبا ترین شعر ،
وبی تابترین عشق وگدازترین ایمان وداغترین اشتیاق و تب دار ترین احساس وخالصانه ترین گفتن ولطیف ترین دوست داشتن است .که همه در کوره ی یک دل ، بهم امیخته وذوب شده اند و
قطره ای گرم شده اند نامش اشک .
اشک که می میبارد وناله که بر می اید وگریه که اندک اندک در
دل می رود وناگهان در گلو میگیرد وراه نفس را می بندد وناچار منفجر می شود این زبان صادق و طبیعی شوق واندوه ودرد وعشق یک انسان است

دوستت دارم خیلی

زندانی زندانی


دوستت دارم ...  
هنوز نمی دانم چگونه :آن نگاه شیرین مرا زندانی کرد
زندانی یک درد بی درمان
زندانی یک کویر بی آب
زندانی چشمان معصومت
زندانی گیسوان درگیر شده با باد
زندانی قلب کوچک پهناورت
زندانی احساسی عاشقانه
آری...شاید این عشق بود که مرا اسیر کرد
شاید هم این تو بودی که در قلبم خود را حبس کردی
و در این بین مقصر هر که هست
من تو را دوست دارم....پس مرا باور کن